Het licht schijnt in de duisternis
Van duister naar licht: vele duizenden mensen, ieder van hen geschapen van Gods beeld en gelijkenis, verkeren in duisternis. Het duister van oorlog en verwoesting, van onthoofdingen en verkrachtingen, van uitzichtloosheid en onvrijheid, van vatbommen chemische wapens. Wanhopig verkopen ze hun laatste bezittingen en stappen in gammele bootjes, uitgebuit door criminelen. En onderweg verliezen ze wellicht hun kind, hun partner, hun familie. Uitgeput komen ze aan op de stranden van Europa en hopen op begrip, warmte, onderdak.
Er is gesproken over aantallen vluchtelingen van Bijbelse proporties. Dat is juist: het Joodse volk, duizenden, onder leiding van Mozes ontvluchtte het onvrije Egypte, het land met de cultuur van de dood. Jezus en zijn ouders ontvluchtten de moordzuchtige Herodes en zijn kliek. Alle jongetjes van drie jaar en jonger moesten vermoord worden. Allemaal Aylin Kurdi’s. Wat een verschikkingen! Bijbelse proporties!
De geboorte van Jezus, in bittere armoede, in een land dat gebukt ging onder Romeinse bezetting, was een lichtpunt. Een licht dat scheen in de duisternis. Zoals in den beginne, bij de schepping, toen God sprak: “Er zij licht”, en er was licht. Lees het maar na: de Bijbel begint ermee. “De aarde was woest en leeg en duisternis lag over de diepte”. En toen, voordat er wat dan ook nog werd geschapen, schiep God het licht. Dat gaat niet over zon , maan en sterren, maar over iets dat veel wezenlijker is: licht om de duisternis te verdrijven, om de duisternis te overwinnen. Licht om uiteindelijk leven te scheppen; licht om de dood te overwinnen.
Jezus’ geboorte: een licht in de duisternis, dat een koninklijke wijsheid aantrok, dat armen, zieken, weduwen en wezen hoop gaf, dat zich bekommerde om hen die honger hebben en dorst, die naakt zijn of ziek of gevangen, of die hebben moeten vluchten voor geweld en onderdrukking.
En wij? Op de grens van 2015 en 2016? Zullen wij dat licht ook omarmen? Zullen wij onze armen openen voor hen die in duisternis verkeren? Wij, in het rijke westen, natuurlijk met onze eigen problemen die zorg en aandacht verdienen. Fundamenteel gaat het om leven of dood voor de ontheemden uit de oorlogsgebieden. Leven of dood, licht of duisternis.
In de Kerstgroep van 2015/2016 is rechts de duisternis afgebeeld, mensen die uit de donkere ellende komen, op weg naar het licht. En zij komen allereerst langs de koninklijke wijzen die het licht van de ster hadden gezien en eer wilden brengen aan het pasgeboren kindje. Ze trekken langs de stal van de geboorte met het zorgzame hoogheilige echtpaar Maria en Jozef en met de engel Gabriel die het Goede Nieuws kwam brengen aan de herders, het Goede Nieuws van de geboorte van Nieuw Licht: Jezus van Nazareth.
En dan trekken de vluchtelingen door naar het volk dat ooit ging in duisternis, en nu het Grote Licht heeft aanschouwd. En in dat licht hopen zij zich te kunnen koesteren, een nieuw leven op te bouwen, zonder geweld en vervolging, in veiligheid en geborgenheid.
Moge wij toch zeggen: Welkom! Welkom bij ons! Wij hebben het licht voor jullie aangestoken.
